نقل کرده اند که...

ابراهیم خواص گفت:وقتی در بادیه راه گم کردم...

بسی برفتم و راه را نیافتم...

و همچنان چند شبانه روز به راه میرفتم تا انکه اواز خروسی شنیدم...

شاد گشتم و روی بدان جانب نهادم انجا شخصی دیدم که وی بدوید و مرا قفایی

بزدچنانکه رنجور گشتم...

گفتم:خدایا کسی که بر تو توکل کند بر او چنین کنند؟

اوازی شنودم که:

تا توکل بر ما داشتی عزیز بودی اکنون توکل بر اواز خروس کردی...

اکنون قفا بدان خوردی ...

همچنان رنجور می رفتم...

اوازی شنودم که:ابراهیم خواص از این رنجور شدی اینک ببین...

بنگریستم...

سر ان مرد که مرا قفا زد بدیدم که در پیش پایم افتاده...

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: